Mosselen

Man man dit is toch HILARISCH!

Aangezien ik niet meer weet hoe je video'tjes moet integreren link ik gewoon. Mihi.

http://youtube.com/watch?v=8gEyjzvabaY

Voor de rest heb ik niet veel te zeggen.

Even een update dan maar van de dingen waarmee ik mij de laatste tijd heb bezig gehouden:

- solliciteren voor een studentenjob

- blij zijn dat ik er een had

- mogen solliciteren voor een andere studentenjob

- sip zijn dat de eerste mij toch niet meer nodig had

- blij zijn dat ik er een heb (Nederlandse examens verbeteren voor mensjes die een cursus nederlands als vreemde taal volgen! Hip! En ik moet eerst 2-3 dagen op cursus. Betaald. Moehaha)

- supporteren voor Leuven en Antwerpen in Mijn Restaurant.

- Mij enerveren aan Gent.

- Kotsen op Oostende.

- Of omgekeerd.

- Mij verslapen, als in door de snooze heen geslapen! Ik wist niet dat ik dat kon! Weer iets bijgeleerd dus.

- Mijn vriendje steunen die momenteel stage doet op de afdeling gynaecologie. Voor mensen van onze slag is dat écht NIET fijn. Ik herhaal: niet.

Vraag van de dag: waarom kent de accordeanman die onder mijn raam staat te spelen maar 4 liedjes? Slechte dan nog. Iemand een baksteen op overschot zodat die toevallig op zijn hoofd kan belanden?

"Ben ik nu saai?"

Volume I: dom.

Maandagmiddag, verveling.
Maandagmiddag, de zon schijnt.
Maandagmiddag, ik wil internetbankieren.
Maandagmiddag, ik werk op mijn nieuwe laptop (jeej!).
Maandagmiddag, een helder moment: ik moet naar de bank om mijn internetsleutel te gaan halen want ik heb een nieuwe laptop! En de zon schijnt! En ik verveel me! Naar de bank bollen op de fiets is logischerwijze het uitgelezen compromis om bovenstaande maandagmiddagweetjes te verenigen.

Dus ik op deze maandagmiddag naar de bank, warm ingeduffeld om die verraderlijk stralende zon geen kans te geven om mij met verkleumde vingers op te zadelen. In de bank aangekomen blijkt dat ik helemaal geen sleutel nodig heb omdat je via dat blauwe plastic bakje op eender welke pc al je bankbenodigheden kan uitvoeren. Technologie: 1 - Mezelf: 0. Ik voel me dom.

Volume II: saai.

Al frutselend aan mijn fietsslot (waarom werken die dingen nooit perfect) word ik aangesproken door twee jolige dames van pakweg 30. Het volgende gesprek ontspon zich in het waterige zonnetje onder de plaatselijke kerktoren.

"Goeiedag meneer, mogen wij u iets vragen?"
"Natuurlijk!" (ik ben vriendelijk)
"Wij zijn van Man Bijt Hond en elke week starten we in de rubriek 'Word Gevolgd' van onder een andere Vlaamse kerktoren en zijn we op zoek naar interessante figuren, waar bent u zoal mee bezig?"
"Eeuh... ik ga zo dadelijk naar huis en dan ga ik inpakken en vertrek ik naar Leuven want ik studeer daar nog" (opkomend autosaaiheidsgevoel komt op)
"Ah, en wat studeert u?"
"Seksuologie"
"Ah interessant, en in welk jaar?"
"...(*)"
"Meevolgen tijdens uw gesprekken is zeker geen optie?"
"Nee ik denk het niet" (lachje)
"Zijn er andere dingen waarmee u zich zoal bezighoudt?"

Stop de gedachtenstroom. Hulp. Ik haat die vraag! Ik hou mij nergens mee bezig, ik heb een vriendje, een sociaal leven, ik ga graag op café, naar de cinema, een tripje maken, ... Maar dat zijn allemaal van die hobbyloze dingen. Neen ik ga niet zwemmen turnen tennissen voetballen schilderen parasailen bergbeklimmen ... Neen ik ben niet aangesloten bij een of andere humanitaire organisatie. Neen ik sta niet wekelijks mijn favoriete curlingploeg aan te moedigen. Niets van dat. Ik hou van mijn gemak en mijn ding doen. Bon terug naar het gesprek nu.

"Euh niet echt nee... ben ik nu saai?" Uiteraard zei ik dit al lachend maar toch!
"Neen neen - lachje - zijn er andere plaatselijke figuren misschien die we kunnen volgen?"
"...(**)"
"Ok, dan zullen we daar eens gaan kijken, bedankt!"

Ik ben saai.

(*) Ik leg uit dat ik in mijn laatste stagejaar zit, patiënten zie met relationele en seksuele problemen, op gasthuisberg en sint-rafael, etc.

(**) Ik verwijs ze door naar de cafés waar op dit uur (half vier) waarschijnlijk menig Booischots dorpsfiguur zijn "laatste pintje" binnenkapt waarna hij het volgende laatste pintje bestelt. Ik heb ze ook de pastoor en de nonnentjes aangeraden.

Dus als je volgende week maandag Booischotse nonnetjes op Man Bijt Hond de show ziet stelen, it was I!

Misschien ben ik, associatief gezien, dan toch niet zo saai. Ha!

Hihi

Gotta love her.

Beregoed

Een nieuw (levens)jaar, een nieuwe post. Ga ik het hebben over het feit dat ik 25 geworden ben en dat ik dat oud vind? Neen. Het is niet dat ik -pakweg- 30 word of zo. God, dàt zou pas een angstaanjagend gevoel zijn! Het is ook niet zo dat ik ergens met een manga-achtige tranen in de ogen opwellende blik terugkijk op mijn leven en denk 'tiens, al 25 en ik deed nog niets'. Neen. Gelukkig zijn is gelukkig zijn met de dingen die je hebt. Jaja, denk daar maar eens over na.

Waar ga ik het dan wel over hebben. Wel. Over een mijner cadeautjes, nl. een teddybeer. Maar niet zomaar een teddybeer! Een zelfgemaakte! Nu niet volledig zelfgemaakt, 't is niet zo dat mijn liefje nu niets te doen heeft. Ik was erbij toen het schattig ding (de beer dus) (... die van pluche, dus) gefabriceerd werd. Ik zal het even stapsgewijs voorstellen want daar ben ik goed in.

1) Je kiest uit een heel arsenaal "lege" beren welke beer je wil vullen. Dus eigenlijk kiest ge en pluchen dierenhuid, daar komt het op neer.

2) U gaat uw beer vullen. En hier begint de pret! Een 'verkoopster' stelt voor dat je zélf op de pedaal van de reusachtige pluche-ronddraai-verdeel-machine duwt om het vulsel in de beer te duwen (dat ze hem hiermee quasi anaal verkracht laten we buiten beschouwing) ! Wauw! Spannend! Mocht ik 10 zijn ik zou wild worden, maar, hey, wij zijn beide 23+ (mihi) dus dan denk je toch dat je je klanten nét iets anders aanspreekt, neen? Neen.

3) Want toen was er stap 3. Uit een bak met stoffen hartjes mocht mijn vriendje (die mijns inziens toch ook vrij volwassen voor de dag komt) er eentje kiezen om dat in de beer te stoppen.

4) Neen! Het hartje gaat nog niet in de beer! Eerst moet je het namelijk tussen je handen verwarmen en een kusje geven zodat het beertje wordt gevuld met veel warmte en liefde. Serieus. En! Hij moest een wens naar het hartje sturen. Ja. Een wens.

5) Het beertje werd toegenaaid en dat was dat. Dachten we. Blijkbaar konden we hem ook gaan wassen en drogen. Dat er uit de 'waskraan' geen druppel water uitkomt is toch niets! Wij zijn blijkbaar kinderen die alles geloven! Ja! Laten we de beer wassen! Not.

6) En dan nu het leuke deel: kleertjes kiezen. Van slutty jeans minirokjes tot stoere moto leren vestjes. Glitters, leger, dokter, strikjes, hoedjes, schoentjes, sandaaltjes, ... ALLES hebben ze. Een doorsnee baby zou jaloers worden van het aanbod aan kleren dat daar hangt. Wij gingen -uiteraard- voor de classy approach: onze beer (genaamd: Baby ^^) kreeg een wit hemdje, zwart dasje en zwart met wit krijtstreep giletje aangemeten. Zonder broekje. Ahja.

7) Het maken der geboortecertificaat. Uhu.

8) De beer wordt door de kassierster ('Oooh Baby, mooie naam! Waarom die naam? Zeker de beer 4x per dag knuffelen he!') aan de kassa in zijn kartonnen meeneemhuisje geduwd en meegegeven.

En stiekem ben ik er wel superblij mee, hij heeft al samen met ons, en afgelopen nacht met mij alleen geslapen. 25 worden en volwassen? Oh please, zoals ge ziet begin ik pas aan de knuffelberenperiode. Op 30 ga ik waarschijnlijk voor een custom Polly Pocket. Nah.

Dan nog dit: 28 en 29 januari zal ik te vinden zijn hier. Jeuj!

Oh? Hoor ik daar jaloerse kreetjes?