Virtuele knuffels

Groots was mijn verbazing nadat ik na een 'personality test' op facebook, waarbij je foto's moest aanklikken die jij linkt aan een bepaald thema, dit als profielschets kreeg:

Physical
You are a cuddle bug - from a warm hug shared with your best friend to steamy sex with your partner, you enjoy every bit of human contact that you can get. You demonstrate your love for others most fluidly through physical one-on-one contact and you feel the most loved when you are being touched. You feel disconnected when you are physically isolated from others. You're a people person and a lover of all things human.

Hoe kunnen ze nu zo juist zitten? For once herken ik mezelf wel in die uitleg want meestal is het niet veel soeps. Of net zoveel soep zodat iedereen zichzelf ergens wel in weet te herkennen. Maar dus, dit is best wel accuraat gedaan. Freaky. Dus ja, ik beken, ik ben een cuddle bug. Een aandachtshoer. Een affectiebeest. Ja ja ik beken ja. Geef me nu allemaal maar een knuffel! *moeha* plies

Bedenk ik mij: als dit al kan, gaan pc's en robots en quizjes ons leven overnemen? Moeten we binnenkort niet meer zelf nadenken maar laten we alles afhangen van een palmtop (die dan in onze handpalm zal ingewerkt zijn, SF en al!). Moeten we dan niet meer zelf nadenen over welke maaltijd we zullen nuttigen maar zal dat oplichten op een scherm op onze koelkast? Of staat het gerecht gewoon al klààr in de oven / op het vuur / in de microgolf? (Tiens dat lijkt me plots niet meer zó een schrikbarende evolutie...)

En wat met de knuffels, de affectie, de onverwachtse loverushes en daaruit voortvloeiende sudden outbursts of lurv? Denken we maar aan den Humo van een paar weken geleden waarin werd voorspeld dat we binnen een jaar of 5 de 'liefde' zullen 'bedrijven' met zogenaamde seksrobots. Nice. Doe er mij maar 1 met extra vibraties - dan zet ik die in de keuken en kan hij chocomousse kloppen. Mmmm. Chocolate *drools*

Ons Tiffanietjen

Voor degenen die na het lezen van de titel denken dat er weer een nicht van me gejongd heeft (en koos voor een marginale naam): geen nood! Dat is het niet! Ik heb hier wél een video'ke opgezet uit multipele overwegingen:

Om deze druilerige zondag op te fleuren.
Om deze SCHIJF uit de oude doos te halen.
Om deze oude doos (hebdem! ... Nee? Te flauw? ... Puh!) nog eens in het licht te zetten, want geef toe ze ziet er geweldig uit, niet, komende van dit.
Om de geweldig backing vocalsman te aanhoren.
Om de geweldige homo daar in de achtergrond te spotten. Mihi.



Dan nog even over dit lied:

Oh, come on. Be honest. You have to be a pretty cynical soul not be excited by that drum intro. The synthetic slap bass... And then...

"Children, behave. That's what they say when we're together..."

Has there ever been a more perfect opening line to a song about illicit adolescent love? Tiffany has more of edge. It's a little bit naughty. It's cheekily suggestive. And utterly irresistable.

En

'I Think We're Alone Now' is one of those songs that gets played at a certain stage of an evening. That time when people are happy/drunk enough not to care about being cool. Everyone knows the words. Caution is thrown to the wind. Grown men holler the lyrics to the sky. Everyone goes a bit crazy. I've played it out, and every time I'm amazed by the reaction. People just don't get sick of it (in my experience at any rate!).

Het klopt!

Babies!

Onze - volgens sommigen reeds zeer uitgebreide - familie heeft er een jongste telg bij! Na een (natuurlijke!) bevalling van amper anderhalf uur (waarvoor chapeau aan de moeder!) werd de kleine Lotte onze wereld in geworpen. En wat is het een dotske! Denken we allemaal aan de sketch van Hans Teeuwen over 'Eerlijkheid' ("Het lijkt wel een gesmolten E.T.!"). Wel, zo was het dus niet. Wat bij mij opkwam toen ik de baby zag, was: Ik wil ook een baby! Nu! NU! Mijn baarmoeder staat nog niet op punt maar ooit komt de dag dat ik een kind ter wereld zal brengen! Want geef toe, ik zou toch een enorm goede papa zijn, nee? Hell ik heb in een van mijn voorgaande posts het er zelfs al over gehad, dat wil toch zeggen dat ik toegewijd ben *kijkt stoer*.

Nu, laten we eerlijk zijn, dat baarmoederverhaal is nog een beetje veel science fiction me dunkt (helaas). En aangezien ik nog geen vrouwspersoon heb kunnen overtuigen om haar oventje ter beschikking te stellen om ons broodje in te bakken zodat er een mini-me kan gefrabiceerd worden, zullen we onze toevlucht moeten nemen tot adoptie. En dan komt de vraag: wat voor baby wil ik/willen wij? Een Afrikaantje? Een Amerikaantje? Een Rustjen? Een Aziaatje? Een Indiaantje? Een rood roos geel zwart bruin wit mokka? Tough choice. Als het aan mij ligt komt er geen Aziaatje binnen. Sorry aan alle Aziaten maar mij zegt het niet veel (buiten loempia, gebakken rijst en gefrituurde kippenblokjes, mijn onexhaustief (neologisme!) respect daarvoor!). Ik denk dat ik ga gaan voor een lichtbruin kindje of zo. Uit Haïti. Dan kunnen we de natuurlijke ouders daar gaan bezoeken! Mmmm Haïti! Ja, dat kan het wel eens worden ja.

Dan even over de opvoeding: dingen die ik mijn kind ga verbieden: (1) het dragen van crocs in het openbaar (2) jumpen (3) K3 slecht vinden. Valt nog mee, niet?

Rest ons nog de vraag van de week: waarom zijn sommige mandarijntjes kei lekker en sommige zuur en slecht (en ze komen uit hetzelfde bakje/zakje!)?

Vroem!

Na 24 jaar -ok, een dikke 6 jaar dat het officieel mocht- ben ik mijn theoretisch rij-examen gaan afleggen. En ik ben geslaagd! Mihi, het is grappig, ik die binnenkort -hopelijk- in een autootje zal rondtuffen langs menig Vlaamsch wegeltje en veldeken.


Mopjes die ik niet ga maken:
- allemaal van de baan want ik kom eraan!
- blijf allemaal binnen want ik ga eraan beginnen!
- ik ga de Vlaamse wegen vanaf nu onveilig maken!

Over die laatste: god ik HAAT het als mensen zeggen 'wij gaan plaats X onveilig maken'. Echt. "Onveilig maken" ik word er spontaan onnozel van! Ik kan het echt niet in woorden omschrijven hoe be-la-che-lijk ik dat vind klinken. Hoho. Alsof het dan niet meer veileuuuhg *insert stoere blik* is. Alsof je zo hip en cool en trendy bent dat het plots niet meer safe is om er te vertoeven. Alsof... grrr nee, ik kan er niet meer tegen! Serieus, mensen STOP ERMEE! Schrap die uitdrukking uit uw vocabulaire! NU!

Anyway: rijbewijs dus. Voorlopig althans. Wohey!

Per óngeluk

Twee belangrijke feiten:

1) Ik geef het toe. Het gebeurt wel eens dat mijn oog (of 2 liefst) op een luie woensdagmiddag afdwaalt naar dat lichtgevende bakje in de hoek van de kamer (neen, niet het aquarium). En dan gebeurt het wel eens dat ik in slaap val. Ja ik geef het toe. Echter, heel zelden gebeurt het dat ik, in plaats van weg te glijden in een moment van middaggewijs gedut, door het zien en horen van bepaalde dingen op tv (ja dat was dus het bakje) wordt weggeblazen. Figuurlijk, al een geluk. Zo ook een paar weken geleden toen mijn oog per óngeluk viel op dat ene programma.

2) Voor grote shows met pluimen in verscheidene gaten, glitterpakken, veel drama en dientengevolge veel queens moeten we ons -helaas- vaker wenden tot de Nederlandse omroepen dan de Vlaamse. Nederlanders zijn ook vaak niet zo creatief (ok, John De Mol is een kleine uitzondering).

Voeg 1 en 2 samen en je bekomt het feit dat ik een show op "Holland 1" heb ontdekt die kan tippen (nu ja) aan "How do you solve a problem like Maria", een show die op BBC liep vorig jaar. Hierin was het de bedoeling om in de herneming van de musicalversie van (hartje) The Sound of Music (hartje) op West-End een nieuwe Maria te zoeken. En die vonden ze!

De opmerkelijke (lees de mentaal minder uitgedaagde) lezer weet ondertussen al naar welke rol ze nu op zoek zijn. Ik ga jullie even de kans geven om de juiste accenten die ik legde in deze post te ontdekken en alzo te achterhalen voor welke diva men nu een waardige actrice zoekt. Mensen die het googlen zijn laf. Laf!

Edit: tot nu toe 1 geraden! Natuurlijk door een überfag! Zou hij doorhebben wat mijn subtiele (ahum) hint was?

In afwachting toch nog even dit. Überschattig. Het zou een eigen topic waard kunnen zijn! Maar ik ben lui op dit moment. En! Ik heb vandaag iets belangrijkers te doen. Spannend! Zeker blijven kijken tot 1:03, die moves!

Do I look 30 to you?

Grappig

(1). Grappig hoe sommige hetero's geen gaydar hebben. Grappig hoe sommige hetero's denken dat de wereld enkel vol hetero's rondloopt. En vooral. Grappig hoe sommigen denken dat ik het zou zijn!

(2). Grappig hoe sommigen mij ouder inschatten dan ik in werkelijkheid ben. Grappig hoe sommigen denken dat ik al wel gesetteld moet zijn. En vooral. Grappig hoe sommigen nu al een -potentiële- vader in mij zien.

Voeg (1) en (2) samen en een pienter brein kan puzzelgewijs doorzien welke vraag mij daarnet gesteld werd door een patiënt van me. Het zet enkel nog maar eens in de verf dat ik uiterst professioneel bezig ben door mijn rol als therapeut (personal c.q. relational therapist hurrah!) zo ter harte te nemen dat ik mijn privéleven niet te grabbel gooi. Dat ik mijn trekjes -voor zover ik die heb? Comments anyone? - kan maskeren in een professionele setting. Dat ik standvastig en integer kan overkomen. Pluim voor mezelf - en neen, niet dààr.

Voor de niet zo pienteren onder ons -ja jij ja!-, men is mij daarnet de vraag gesteld of ik zelf al kinderen had.

* gelegenheid tot bijkomen van het lachen ofte de schok ofte een combinatie *

Ja. Dacht ik ook ja. Ik? Al kinderen? Ik?! Ik vermoed niet dat hij zo openminded is en, onuitgesproken, het adoptierecht voor homo's in zijn vraag implementeerde. Dacht ik dus niet. Ik! Al kinderen! Ha! Hetero's zijn grappig.

Al zie ik stiekem kindjes wel graag.

Rest ons de denkoefening van de dag: zou ik een goede papa zijn? Zo ja: hoe zou de kleine spruit heten? Zo naam: zouden holebi's hun kinderen andere namen geven? Meer Yasmines? Meer Eltons?

Meten is weten?

Zoals menig student ben ook ik onderhevig aan de meest basale wet der economie: "Ik wil meer geld en ik wil het nu!". Voordeel in een studentenstad is dat werkaanbiedingen legio (zo'n Lingo-woordje! Lejchiejow, el ee cheej ie ow) zijn. Helaas pindakaas - et pour les francophones: dommage cacahuettefromage - bevinden deze jobaanbiedingen zich meestal in de horecagerelateerde sfeer. Opdienen, afwassen, schoonmaken, den tuttefrut van onder de tafels krabben, noem maar op! Diegenen die mij een beetje kennen weten dat ik elke vorm van fysieke arbeid schuw als was ik een zilvervisje in de spotlights. Dankzij de juiste connecties - dank u Rebus - heb ik een geweldig jobke op de kop kunnen tikken. Zijnde... latjes uitdelen! Spanning, sensatie, avontuur en mindblowing plotwendingen zijn voor mij even alledaags als voor ons Mindy (de Mega versie dan). Hoe gaat dit fenomeen in z'n werk? Het is simpel!

Hoe deel ik latjes uit
1. U positioneert uzelf strategisch voor de ingang van het desbetreffende leslokaal (ofte aula ja als we geleerd willen doen). Essentieel in deze stap is het sluiten van andere deuren waar schalkse studenten mogelijks een toegang tot de aula in zouden kunnen herkennen. Voordeel is wel dat het eerstejaars (ofte eerste bachs) zijn die door ons moeten worden - bij gebrek aan een beter woord - bediend en die dutskes zijn zo braaf om dan enkel die ingang te nemen. God bless'em.
2. U neemt een stapel latjes en geeft een exemplaar (niet van de stapel, van elk latje) aan elke passerende leerling (hihi, leerling).
3. U is vriendelijk en zegt "asjeblieft".

"Geen probleem!" hoor ik u denken. Ho maar. Het repetitieve karakter van met name stap 3 zorgt na een keer of 50 voor de nodige irritatie. Ik denk dat ik nog nooit zo veel keer binnen de tijdspanne van -even rekenen- 24 uur (die was simpel) dat woord heb uitgesproken. Waardoor bij mij de gedachte van de dag, zoals u onderaan vindt, opborrelde.

En dan nog dit! Meer uitleg is absoluut overbodig.

Onder voorbehoud van last-minutewijzigingen zal het evenement volgend verloop kennen:

* 19.00 uur: deuren open voor het publiek
* 20.30 uur: aanvang
* 21.45 uur: pauze
* 22.15 uur: aanvang deel twee van het concert
* 23.30 uur: verwacht einde van het concert

Of toch, twee woorden: REGI! REGI!

Tot slot, zoals beloofd, de denkoefenig van de dag:

Bestaan er naast asjeblieft/alstublieft ook nog andere uitdrukkingen die je kan gebruiken wanneer je mensen iets vriendelijk wil overhandigen?

P.S. Die uursaanduiding hier onderaan klopt hoegenaamd niet. Het is volgens mij een truc om jullie voor te houden dat ik enkel 's nachts leef of zo. Ha! Wat een onzin. En dan ga ik nu een sappig maagdje schaken want ik heb vers bloed van doen.

Tetten en lelijke mensen.

Ja, deze vakkundig gekozen titel om voor elk wat wils te bieden: van de borstenminnende lesbo tot de Flairverslindende voyeuristische hetero. Ja en mannen ook ja. Ja tetten ja, tsss.

1. Tetten

Er is mij ter ore gekomen dat ons aller Mariah Carey (Maria Carré voor de vrienden) eigenhandig een oplossing heeft bedacht voor de groeiende werkloosheidscijfers. Zo heeft ze namelijk een nieuwe job bedacht en meteen in voege gebracht! Moeder Theresa moet hiernamaalsgewijs enorm trots zijn op haar me dunkt. Het is namelijk zo dat madam Carey een titboy in dienst heeft genomen. Een wàt? Een titboy. Serieus? Ja, een titboy. Is dat wat ik denk dat het is? Ja! Dat is het! De persoon in kwestie moet erop toezien dat het schap van ons Maria er te allen tijde piekfijn uitziet. Of symmetrisch. Of gewoon acceptabel, quoi. Wat een job! En kom het maar eens tegen dat ge nieuwe mensen leert kennen en ze vragen waar ge u mee bezighoudt.

- Hoi, ik werk bij 't Ruimerke.
- Hoi, ik check of de tetten van ons Maria nog presentabel zijn.

Geef toe, hoeveel mannen zouden wel niet willen killen voor die
job. Voor de duidelijkheid: mij zegt het niet veel *insert innocent whistle*. [Ben Crabbé alert] Hij zal er waarschijnlijk ook zijn handen vol mee hebben! [/Ben Crabbé alert] Hoe belachelijk de job ook mag klinken, ik juich het ten zeerste toe en vind dat we het moeten expanderen naar de gewone vrouw in de straat die voor ne keer op den tellevies mag komen want iets zoals dit valt absoluut in de toekomst te vermijden. Absoluut. (Fellow gays, cover your eyes!)

2. Lelijke mensen

Ok, de naam is denigrerend maar het mag! Ik heb het namelijk over de release van de DVD van het eerste seizoen van Ugly Betty. Welke Betty? Die van Big Brother? Euhm, nice try but no. Ugly Betty is zowat dé hype op televisioneel gebied geweest van afgelopen zomer in de Steejts. Getuige daarvan is -helaas- de productie 'Sara' die sinds heden op VTM loopt. De telenovella's - God wat haat ik het woord! Het is zoals de tsunami-hype maar dan erger! - groeien hier als paddestoelen uit de grond en jullie weten allemaal: ik lust dat niet. Dus mensen, vergeet Sara en doe zoals ik! Spurt naar de dichtsbijzijnde Fnac om u die DVD aan te schaffen. U zal het zich allerminst beklagen. Het is gewoon te grappig en meeslepend en drama! En het bewijst hoe Extreme Makeover slash Beautiful ook omgekeerd kan werken. Na. Voor.

De doopvont

Hoera! Juicht! Schalt! Scandeert mijnen naam al over weg en veld! Rolt den rooden looper vakkundig uit en trommelt Mathildeken op om een Blijde Intrede op te luisteren! Zoals u heeft ontdekt, ook ik heb een blog aangemaakt. Nu kan u elk saai of verloren moment in uw leven - u weet wel, u bent druk bezig met het sorteren van uw wasspelden op kleur, vorm, grootte en materiaal en wil even een break nemen - opvullen door hier even te komen snuisteren. Klaarblijkelijk is zo'n blog een nieuw fenomeen wat nog niemand heeft en aangezien ik mij van tijd tot tijd een trendsetter voel, heb ik ook besloten mij een blog aan te maken. Nu voel ik mij helemaal uniek! (Ja, die wrange walm die je nu tegemoet komt, lezer, is the pungeant smell of irony.)

Ik weet het, de naam van het blogadres is nogal... meh. Ik ben genoodzaakt om de Nederlandstalige versie van 'the Pensieve' te gebruiken aangezien de Engelse al bezet was - wat ik wel enigszins had verwacht maar bon. Voor de niet-Harry Potter fans, mochten die überhaupt (überhaupt! - gotta love the word) bestaan, even een woordje uitleg. The Pensieve [voor de slimmeriken: een samentrekking slash woordspeling van pensive (in gedachten verzonken) en sieve (zeef)] - ofte Hersenpan (voor de slimmeriken: een hersenpan - hence my "meh") - is een soort kommetje waarin je je gedachten kan dumpen om ze later opnieuw te kunnen 'beleven'. Een beetje zoals een blog dus. Waarom een blog een blog heet, en geen Pensieve, het is ook mij een raadsel.

Bij deze doop ik mijn blog - allemaal: in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, amen. Kandidaten voor het peter- en meterschap mogen steeds hun motivatiebrief begeleid door hun CV opsturen per mail. Het management zal zich erover buigen. Antwoord niet gegarandeerd - zoals de prijzen op de belspelletjes, helaas.

En om af te sluiten deze denkoefening:

Welk geluid maakt een aardbei?