Virtuele knuffels

Groots was mijn verbazing nadat ik na een 'personality test' op facebook, waarbij je foto's moest aanklikken die jij linkt aan een bepaald thema, dit als profielschets kreeg:

Physical
You are a cuddle bug - from a warm hug shared with your best friend to steamy sex with your partner, you enjoy every bit of human contact that you can get. You demonstrate your love for others most fluidly through physical one-on-one contact and you feel the most loved when you are being touched. You feel disconnected when you are physically isolated from others. You're a people person and a lover of all things human.

Hoe kunnen ze nu zo juist zitten? For once herken ik mezelf wel in die uitleg want meestal is het niet veel soeps. Of net zoveel soep zodat iedereen zichzelf ergens wel in weet te herkennen. Maar dus, dit is best wel accuraat gedaan. Freaky. Dus ja, ik beken, ik ben een cuddle bug. Een aandachtshoer. Een affectiebeest. Ja ja ik beken ja. Geef me nu allemaal maar een knuffel! *moeha* plies

Bedenk ik mij: als dit al kan, gaan pc's en robots en quizjes ons leven overnemen? Moeten we binnenkort niet meer zelf nadenken maar laten we alles afhangen van een palmtop (die dan in onze handpalm zal ingewerkt zijn, SF en al!). Moeten we dan niet meer zelf nadenen over welke maaltijd we zullen nuttigen maar zal dat oplichten op een scherm op onze koelkast? Of staat het gerecht gewoon al klààr in de oven / op het vuur / in de microgolf? (Tiens dat lijkt me plots niet meer zó een schrikbarende evolutie...)

En wat met de knuffels, de affectie, de onverwachtse loverushes en daaruit voortvloeiende sudden outbursts of lurv? Denken we maar aan den Humo van een paar weken geleden waarin werd voorspeld dat we binnen een jaar of 5 de 'liefde' zullen 'bedrijven' met zogenaamde seksrobots. Nice. Doe er mij maar 1 met extra vibraties - dan zet ik die in de keuken en kan hij chocomousse kloppen. Mmmm. Chocolate *drools*

Ons Tiffanietjen

Voor degenen die na het lezen van de titel denken dat er weer een nicht van me gejongd heeft (en koos voor een marginale naam): geen nood! Dat is het niet! Ik heb hier wél een video'ke opgezet uit multipele overwegingen:

Om deze druilerige zondag op te fleuren.
Om deze SCHIJF uit de oude doos te halen.
Om deze oude doos (hebdem! ... Nee? Te flauw? ... Puh!) nog eens in het licht te zetten, want geef toe ze ziet er geweldig uit, niet, komende van dit.
Om de geweldig backing vocalsman te aanhoren.
Om de geweldige homo daar in de achtergrond te spotten. Mihi.



Dan nog even over dit lied:

Oh, come on. Be honest. You have to be a pretty cynical soul not be excited by that drum intro. The synthetic slap bass... And then...

"Children, behave. That's what they say when we're together..."

Has there ever been a more perfect opening line to a song about illicit adolescent love? Tiffany has more of edge. It's a little bit naughty. It's cheekily suggestive. And utterly irresistable.

En

'I Think We're Alone Now' is one of those songs that gets played at a certain stage of an evening. That time when people are happy/drunk enough not to care about being cool. Everyone knows the words. Caution is thrown to the wind. Grown men holler the lyrics to the sky. Everyone goes a bit crazy. I've played it out, and every time I'm amazed by the reaction. People just don't get sick of it (in my experience at any rate!).

Het klopt!

Babies!

Onze - volgens sommigen reeds zeer uitgebreide - familie heeft er een jongste telg bij! Na een (natuurlijke!) bevalling van amper anderhalf uur (waarvoor chapeau aan de moeder!) werd de kleine Lotte onze wereld in geworpen. En wat is het een dotske! Denken we allemaal aan de sketch van Hans Teeuwen over 'Eerlijkheid' ("Het lijkt wel een gesmolten E.T.!"). Wel, zo was het dus niet. Wat bij mij opkwam toen ik de baby zag, was: Ik wil ook een baby! Nu! NU! Mijn baarmoeder staat nog niet op punt maar ooit komt de dag dat ik een kind ter wereld zal brengen! Want geef toe, ik zou toch een enorm goede papa zijn, nee? Hell ik heb in een van mijn voorgaande posts het er zelfs al over gehad, dat wil toch zeggen dat ik toegewijd ben *kijkt stoer*.

Nu, laten we eerlijk zijn, dat baarmoederverhaal is nog een beetje veel science fiction me dunkt (helaas). En aangezien ik nog geen vrouwspersoon heb kunnen overtuigen om haar oventje ter beschikking te stellen om ons broodje in te bakken zodat er een mini-me kan gefrabiceerd worden, zullen we onze toevlucht moeten nemen tot adoptie. En dan komt de vraag: wat voor baby wil ik/willen wij? Een Afrikaantje? Een Amerikaantje? Een Rustjen? Een Aziaatje? Een Indiaantje? Een rood roos geel zwart bruin wit mokka? Tough choice. Als het aan mij ligt komt er geen Aziaatje binnen. Sorry aan alle Aziaten maar mij zegt het niet veel (buiten loempia, gebakken rijst en gefrituurde kippenblokjes, mijn onexhaustief (neologisme!) respect daarvoor!). Ik denk dat ik ga gaan voor een lichtbruin kindje of zo. Uit Haïti. Dan kunnen we de natuurlijke ouders daar gaan bezoeken! Mmmm Haïti! Ja, dat kan het wel eens worden ja.

Dan even over de opvoeding: dingen die ik mijn kind ga verbieden: (1) het dragen van crocs in het openbaar (2) jumpen (3) K3 slecht vinden. Valt nog mee, niet?

Rest ons nog de vraag van de week: waarom zijn sommige mandarijntjes kei lekker en sommige zuur en slecht (en ze komen uit hetzelfde bakje/zakje!)?